Tag Archief van: ironman

persoonlijke-ervaringen - Mallorca Triathlon 3 - Mallorca Ironman 70.3 - IJzer en zon op Mallorca - raceverslag, Mallorca, ironman, internationaal, Charles

Een prachtig verslag van ‘onze’ Charles over zijn deelname aan de Mallorca Ironman 70.3. Na zijn vorige avontuur door de binnenstad van Rome, waarbij zijn pijnlijke voeten weer stevig op de grond werden gezet, was het nu tijd om de hoogte weer wat op te zoeken. En niet zomaar de hoogte, maar de prachtige hoogten van Mallorca en Frankrijk waar de belevenissen voor de belevenis zich voortzetten.

De sponsoractie voor de Belevenis zette zich voort in Mallorca. Daar mocht ik aantreden voor de “Mallorca Ironman 70.3”. Dat is geen internationale bijeenkomst voor ijzerhandelaren, maar een prachtige triathlon waar je eerst mag zwemmen in het kraakheldere water van de zeeën rond Mallorca, dan de bergen opzoekt voor een tijdrit met 90km lang prachtig uitzicht, en tenslotte een halve marathon langs de stranden van de baai van Alcudia. Klinkt als een warme ellende? Niets is minder waar..

Een wedstrijd uit de Ironman serie is prachtig. Deze wereld serie wedstrijden zijn een kwalificatie voor het wereldkampioenschap en dat is te merken. De organisatie van dit evenement is natuurlijk een uitdaging (zet maar eens een half eiland af voor een gecombineerde zwem-fiets-loop wedstrijd, waar 3000 mensen in één wisselzone niet alleen zo snel mogelijk een wetsuit voor een fiets, maar ook een fiets voor een paar hardloopschoenen moeten wisselen. En dat na maanden training, dus de eisen van de atleten zijn streng!) Toch was deze kwalificatie voor het wereldkampioenschap vlekkeloos en groots georganiseerd. En daar komt ook heel wat persoonlijke voorbereiding bij kijken.

Voorafgaand aan de wedstrijd krijg je wat leesvoer. Namelijk 25 pagina’s (geen grap) aan regels, richtlijnen, instructies en uitleg over mogelijke bestraffingen bij het overtreden van de voorgaande regels. Zelfs in de voorbereiding werden deelnemers dus geacht over duurvermogen te beschikken. Gelukkig had ik net mijn BROK tentamen achter de rug, dus mijn hoofd was nog ingesteld op het uit mijn hoofd stampen van regeltjes.

Pagina 13: Parkeer uw fiets de dag voor de wedstrijd tussen 13 en 17uur in het ‘parc-Fermee’.

Dit ‘gesloten park’ is de afgesloten wisselzone en het was maar goed dat het geen open “parc” was. Het was te zien dat de meeste ontwikkelingen in het wielrennen hun origine hebben in de triathlon. Mijn huur-racefietsje had de eer om omringd te zijn door meest geavanceerde, duurste, nasa-achtige technologie op het gebied van aerodynamica. Dat beloofde wat voor de dag erna..

Race day

persoonlijke-ervaringen - Mallorca Triahlon 1 - Mallorca Ironman 70.3 - IJzer en zon op Mallorca - raceverslag, Mallorca, ironman, internationaal, Charles

De volgende ochtend, na een nachtje op de bank om vrouw en kind niet wakker te maken, ging om 4.30uur de wekker. Eerst een uur rijden naar de start waar de ochtenddouche deze keer 1.9km zwemmen zou zijn. In de buurt van de start kwamen overal licht-zenuwachtige atleten vandaan. Mijn eigen voornaamste zorg voor deze dag was het eerste onderdeel (en dan bedoel ik niet alleen het opstaan om 4.30uur). 1.9km zwemmen in zee, terwijl mijn laatste keer zwemmen meer dan 6 maanden geleden was, leek me toch wel een behoorlijke opgave. Gelukkig was de sfeer bij de start geweldig. In een olympische-spelen-achtige entourage klonk opzwepende muziek en het halve eiland leek uitgelopen op de atleten op dit vroege uur moed in te klappen. Opgeladen door de energie van de setting en dus vol goede moed mochten we aantreden bij de startboog op het start. En daar gaat dan de moed.. In de verte verdwenen de boeien aan de horizon in zee.. De in de serie voor me gestarte zwemmertjes werden steeds kleiner. Wat een pokke-eind!

Dan klinkt een startschot: Een bende net-niet-meer jonge honden rent het stand af naar de zee.

En dan begint een prachtige, maar bizarre zwempartij. Terwijl je in de diepte scholen vissen in het heldere water ziet zwemmen, lijkt het alsof je met een school zeerobben in een te klein bubbelbad baantjes probeert te trekken. Tussen de maaiende armen zit er niks anders op dan door te zwemmen, en door te zwemmen, en door te zwemmen.. ‘Zesentachtigste couplet, ik heb een pooootje met vet.. ‘ Gelukkig komt dan na een half uurtje ploeteren het strand weer in beeld. Eindelijk fietsen!

persoonlijke-ervaringen - Mallorca Triathlon 2 - Mallorca Ironman 70.3 - IJzer en zon op Mallorca - raceverslag, Mallorca, ironman, internationaal, Charles

Het water uit, onder de bogen door over het speciaal aangelegde blauwe parcours, voortgeschreeuwd door het publiek. Op naar de wisselzone! Wetsuit uit, schoenen aan, helm op, en we zijn weg! De eerste 20km relatief vlak naar de voet van de berg. Mijn huurfietsje gaat als de brandweer en na een halfuurtje begint het klimwerk.

persoonlijke-ervaringen - Mallorca Triathlon 3 - Mallorca Ironman 70.3 - IJzer en zon op Mallorca - raceverslag, Mallorca, ironman, internationaal, CharlesMet uitzicht over de zee en het prachtige eiland gaat een lint van ploeterende mannen (ja, toch echt vooral mannen) de berg op. Wel op minimaal 10 meter van elkaar, want anders volgt een tijdstraf (zie regel 243bis, pagina 23 van de regels). Het klimmen is zwaar, maar heerlijk en als de weg begint te dalen om van 600 meter weer naar 0 te gaan, is het eigenlijk ook wel jammer.

Hoewel.. 40km vrijwel onafgebroken bergaf op een prachtige verkeersvrije weg is goddelijk. De benen zijn goed, dus een beetje bijtrappen kan geen kwaad! Dat denk je dan, totdat het vanaf 75km vlak wordt op een slechte weg met wind vol op kop. Auw.. dan is 15 ineens nog best ver. Gelukkig doemt een haag van mensen op, wat betekent lopen bijna kan beginnen. Een oude dame krijgt een flinke duw van de organisatie omdat ze nog snel even voor me probeert over te steken. Ik schaam me dood.. Geen tijd om met schuldig te voelen want ineens is daar het parc fermee weer.

persoonlijke-ervaringen - Mallorca Triathlon 4 - Mallorca Ironman 70.3 - IJzer en zon op Mallorca - raceverslag, Mallorca, ironman, internationaal, Charles

Van de fiets, helm af, hardloopschoenen aan, en op naar de finish! Aangemoedigd door de familie gaan de laatste 21km over strand en door het feestende dorp voorspoedig. De benen gaan wonderbaarlijk genoeg nog als de brandweer en het blauw geverfde parkoers glijdt gemakkelijk voorbij.

En eindelijk, 5 uur na het startschot, is daar dan de finish. Heerlijk om er te zijn, maar oh zo jammer dat het er weer op zit.. Wat een heerlijke waanzin was het weer. Het biertje op het terras en de paar resterende dagen vakantie waren zonder die waanzin nooit zo lekker geweest..

Een van onze fanatiekere leden Charles, deed in 2012 mee aan de Ironman 70.3 in Antwerpen. Dit is hoe hij zijn ervaring na afloopt omschrijft:

Aangezien ik vandaag (“the day after”) toch teveel spierpijn heb om na te denken (kan dat? Ja, blijkbaar..) schrijf ik maar even een verslagje van een groot feest met zwarte vlaggetjes. Gisteren was namelijk de dag van de “Antwerp Ironman”. Om alvast een voorproefje te nemen op mijn midlife crisis en als ultiem proefschrift-ontwijkend-gedrag heb ik me een tijd geleden ingeschreven voor deze gekkigheid waarbij je na 1,9 km zwemmen en 90 km fietsen een halve marathon mag lopen. Blijkbaar leek me dat toen een goed idee en gek genoeg bleek het dat ook te zijn…

Vrijdag was het tijd om in te pakken. Net voor de laatste “Mart Smeets Tour de France Show” had ik nog net even het weerbericht voor Antwerpen gezien; zondag 24 juli – 10mm neerslag – windkracht 4 met windstoten – weercijfer 1. Dat klonk goed! Echte omstandigheden om het door promoveren sterk aangetaste afweersysteem eens te belasten met een sterk staaltje sadomasochisme. Ach ja, als je een Ironman wil doen dan moet je het ook maar waarmaken (er stond alleen niet bij dat het roestvrij staal moest zijn..).

Gelukkig had ik net een nieuw fiets-regenjasje geleverd gekregen door de firma “Youngenterprises, for all your cool stuff” (thnx Jason!). Die ging dus de tas in, samen met mijn fietsbril-waardoor-het-altijd-zonnig-lijkt en een heleboel plastic-droog-houd-zakken. Dit gooide ik, samen met de rest van de enorme waslijst aan dingen die je voor een triathlon nodig hebt, in mijn tas.

Op de achtergrond pikte ik nog de nabespreking van weer eenfantastische tourrit mee, waar Contador eindelijk weer zijn Isostar verwisseld had voor Clenbutarol. Had ik ook maar wat Spaans rundvlees gegeten voor mijn Belgische avontuur.

De volgende ochtend snel in de auto naar Antwerpen zodat ik daar een echte Belgische kroeg kon opzoeken om de allesbeslissende tijdrit mee te maken. Volgens TomTom na 1,5 uur, volgens mijn horloge 3 uur later, kwam ik in Antwerpen aan in mijn schattige kleine hotelleke. Even inschrijven en dan snel naar de kroeg!

Tenminste.. dat dacht ik.. De inschrijving was 10 km naar het oosten, aan de andere kant van de Schelde waar je alleen door een onvindbare tunnel kon komen.

14.30 Een of andere Belg verstoot Cancellara van de eerste plaats! Vreugde alom..

De stad staat in het teken van de Ironman. Alles staat aangegeven. De fietsroute, de looproute, de wisselzones, maar waar is de tunnel naar de overkant?? De 24e persoon die ik aangesproken had (Engelsman met tijdrithelm en tijdritfiets a 10.000 euro) wist eindelijk waar de ingang van de tunnel was.

15.00 De tijd van de Belg is verpulverd, diepe rouw..

Aan de andere kant van de tunnel was t niet ver meer. Snel ingeschreven en de checklist afgegaan:

  • Zwarte zak: loopspullen afgeven bij groene container,
  • Blauwe zak; morgen meenemen en verplicht wetsuit indoen,
  • Gele badmuts; morgen opdoen bij de start zodat je startgroep duidelijk is,
  • ‘Gele bike-bandje’ om de zadelpen doen zodat je morgen de wisselzone in mag,
  • Nummer en nummer band; morgen meenemen om spullen af te mogen geven en fiets op te mogen halen, met fietsen achterop en met lopen voorop,
  • ‘Rode bagbandje’; evt om tas die af te geven is morgen bij secretariaat 2 km ten noorden van de start (handig!),
  • ‘pasta’ bon; gebruiken om bord pasta te halen vandaag,
  • ‘gift’–bon; gebruiken om tas met t shirt af te halen,
  • ‘race-briefing-en-reglement-voor-zwemmen-fietsen-en-lopen’; goed doornemen, u wordt geacht deze te kennen, enzovoorts

AARGH!! Promoveren is eenvoudiger..

15.45 De favorieten komen aan de beurt, de spanning begint op te lopen. Zal Andy het halen?

Maar goed, alles geregeld en pasta naar binnen geduwd. Nog heel even fietsen kijken.. He! Nog drie Cervelo P4s met dichte wielen, maar dat kost toch 8.000 euro? Hoezo heeft IEDEREEN hier zo’n fiets?

Er komt een man op me af, blijkbaar een Texaan.. “Howdy, good to see a smart guy! Smart of you to bring your training bike with this weather forecast! Much safer if it starts to rain!” Euhm.. Ja, ik heb inderdaad mijn Cervelo F16 maar thuis gelaten, want met dit weer is dit veel veiliger.. Slim he!

persoonlijke-ervaringen - Antwerp Ironman 1 945x630 - Antwerp Ironman 70.3 - Groot feest met zwarte vlaggetjes - raceverslag, ironman, internationaal, Charles, antwerpen

16.15 Andy is gestart, zal hij het halen?!?!

Shit! Gele trui is gestart, snel naar die kroeg waar ze zeiden dat ik wielrennen kon kijken! Even kijken, waar was die ook weer.. Ah, andere kant van de Schelde en dan aan de andere kant van het centrum. Ok, gaan we! Waar is de ingang van de tunnel aan deze kant?!

16.25 Evans gaat als een speer! Zo zal het moeilijk worden voor Andy..

Antwerpen centrum, over de kasseien a la Parijs-Roubaix racen door Antwerpen..

16.45 Evans is Andy al voorbij, de Tour is beslist..

Toch nog even met een witbiertje tussen de Belgen zitten kijken naar hoe Evans finisht en gaat zitten. Het duurt even en dan realiseert hij het.. En daar zijn de tranen. Mooi..

Snel naar het hotel en daar alle spullen verzamelen. Checklist nog eens doornemen en dan rustig op bed nieuws en een filmpje kijken. Is er nog nieuws? Ah, enorme, bizarre massa moord in Noorwegen, Amy Winehouse en Sjonnie Hoes overleden, gelukkig niks gemist dus..

Race day

De volgende ochtend gaat de wekker om 7.30. Misschien had ik die film toch niet tot 0.15 af moeten kijken.. Ach ja, tis niet anders.. Op naar de start..

Onderdeel 1 – 1,9 km zwemmen.

Gatver, zwemmen.. en ook nog eens best ver.. In mijn surfwetsuit sta ik in een enorm leger van triathlon-zeerobben (1600 deelnemers, 1 met een niet-triathlon wetsuit). Mijn Belgische buurvrouw spreekt me aan. “ Amai, zijt gij nie zenuwachtig voort zwammen? Twee joar geleden is der iemand verdronken hier dus iek ben er wel wat nerveus van..”

Bedankt, das goed voor t zelfvertrouwen.. Toch maar een beetje achteraan starten dan.

Nog 10 minuten, profs zijn net weg; “Second age-group get ready!” Het water is KOUD! Maar goed, dan maar een beetje doorzwemmen. Wat achterin de groep van 300 hoor ik het startschot.

persoonlijke-ervaringen - Antwerp Ironman 2 937x630 - Antwerp Ironman 70.3 - Groot feest met zwarte vlaggetjes - raceverslag, ironman, internationaal, Charles, antwerpen

En we zijn los! Eerst 1 km rechtdoor naar de grote witte boei. Heerlijke chaos, mensen zwemmen over elkaar heen en onder elkaar door, 300 man per startgroep op weg naar dezelfde boei. Gelukkig zit ik wat uit de drukte. Gewoon doorgaan en dan kom je er vanzelf.. drie slagen en adem rechts, nog drie en adem links.. we komen er wel.

Ik heb een poooootje met vet, 30e couplet… oh, witte boei! Mooi, eerste km zit er op. Een grote mannetjes walrus die niet recht kan zwemmen probeert voor de 3e keer over me heen te zwemmen. Even een tussensprintje om van hem weg te komen.

45e couplet, ik heb een pooootje met vet.. Ah.. finish in zicht.. Mooi, t zwemmen zit erop. 38 minuten onderweg, prima volgens schema. Nou eindelijk fietsen want dat kan ik tenminste. Even mijn moeder een zoen geven die speciaal voor de gelegenheid naar Antwerpen gekomen is om me aan te moedigen en dan op de fiets.

Onderdeel 2; 90 km fietsen.

Het is nog droog en het gaat lekker zo met de wind mee.. Nog nat en stijf maar toch al 35km/u, prima. Een hol geluid… Zoef!!! Wat was dat? Hmm in de verte verdwijnt een tijdrit fiets aan de horizon.. Ok, afspraak met mezelf was niet harder dan 30km/u gemiddeld want het is ver genoeg en daarna moet er nog een halve marathon gelopen worden.

Ach een beetje harder mag wel, wat kan er gebeuren? Dan door de tunnel onder de Schelde door. Heerlijk, spiegelglad asfalt bergaf in een tunnel, helemaal voor ons alleen! Rustig aan want zonder trappen gaat ‘t al 45km/u.

Dan krijgt de dag ineens een flinke zwarte rand.

Een eind verder ligt iets op de weg. Een fiets? Het lint van fietsers gaat er rechts langs, maar aangezien ik ooit aan Hypocrates gezworen heb dat ik voor mijn medemens moet zorgen rem ik voorzichtig af om te kijken. Wat dichterbij gekomen zie ik een plas bloed die zich snel uitbreidt. Nog steeds voorzichtig remmend kom ik langs en zie iets wat ik niet snel zal vergeten. Een jongeman met open bebloede ogen en een lege blik. Daar is maar een blik voor nodig, gatverdegatver, die is overleden.

Er komt een motor aan en ik rijd terug om te kijken of ik wat kan doen. Voor ik terug ben bij de jongen maant de motorrijder, die inmiddels bij de jongen is, iedereen om door te fietsen. Het is een gevaarlijk punt want als je doortrapt rijd je daar onderaan de tunnel zo 70 per uur. Inderdaad verstandig om daar niet stil te staan en de ambulance komt er al aan. De motor is onverbiddelijk en in die ene blik was al te zien dat de jongen niet meer leeft.. Tegen mijn gevoel in, maar met het idee dat het inderdaad onveilig en vrij zinloos is om erheen te gaan, besluit ik toch maar door te fietsen..

Met het gezicht van de jongen op mijn netvlies begin ik aan de rest van de route..
Gatver!!! Dit soort dingen horen niet te gebeuren!!!!

Rustig doorfietsen dan maar. Het mooie is er zo wel af.. Inmiddels zitten we op de grote fietsronde die drie keer afgelegd moet worden. Met de jongen in gedachten ga ik de volgende bocht in. Hierna is het 15 km rechtdoor. Na de bocht staat iedereen ineens bijna stil van de tegenwind. Ineens staat de teller op 22km/u en is het zwoegen. Een paar tijdritfietsen glijden langzaam voorbij terwijl ik mezelf dwing tot het bewaren van energie. Nog 80 km.. langzaam loopt de teller terug naar 20km/u. Gemiddelde snelheid inmiddels 25km/u. Dat was niet de bedoeling!

Dan is daar het keer punt en op de terugweg is het ineens anders. Zonder te trappen staat er 42 op de teller. Even eten en drinken. Goed eten, volgens de adviserende dieet-triathlon-experts van Hellas moet ik ongeveer 1 gram per kilogram lichaamsgewicht per uur wegwerken (hoeveel??? Ja, 1 speciaal aangeschafte energiereep per uur dus).

Daarna even doortrappen om die met-mezelf-afgesproken-30km/u-gemiddeld weer op te teller te krijgen (eigenlijk om niet te verrot van de fiets te komen, maar nu moet ik er ineens voor trappen!). Maar goed, drie keer trappen, 50km/u. Lekker zo’n rugwindje. Zo ging het 3 rondjes door en toen stond er ineens 80km met 30,2 km/u gemiddeld op de teller. Mooi! En het is nog steeds droog ook!

De laatste 10 km rustig uitrijden en nog even goed dooreten en veel drinken.

persoonlijke-ervaringen - Antwerp Ironman 3 - Antwerp Ironman 70.3 - Groot feest met zwarte vlaggetjes - raceverslag, ironman, internationaal, Charles, antwerpen

Onderdeel 3; halve marathon.

Heerlijk, loopschoenen aan en lekker door Antwerpen lopen! Er is zelfs een klein zonnetje en de benen zijn goed, dus ik ga lekker genieten van de mooie binnenstad en alle mensen langs de kant!

Rondje 1: moeders staat fanatiek tussen de massa op de grote markt waar je iedere grote ronde in een lus overheen loopt, wat een supersfeer!! De aanblik van de gevallen jongen is even van mijn netvlies en wordt vervangen door de euforie van het toch wel prachtige evenement.

Niet vergeten te eten. Vieze gelletjes naar binnen werken en water drinken. De benen en maag doen het goed. Dan maar een beetje doorlopen om binnen de 5,5 uur te blijven. Bij rondje twee worden de benen wat zwaar, maar de stad en het publiek zijn genoeg om daar doorheen te lopen. En dan staat er ineens een bordje 15km. Nog een klein stukje!!

persoonlijke-ervaringen - Antwerp Ironman 5 521x630 - Antwerp Ironman 70.3 - Groot feest met zwarte vlaggetjes - raceverslag, ironman, internationaal, Charles, antwerpen

Laatste vieze gelletje, laatste water en op naar de finish. 20km op het bord dus nog maar even een stukje doortrekken. De loop-klok stopt op 1.38. Best netjes en de finish is prachtig in de oude Antwerpse binnenstad waar de zon inmiddels op de grote kathedraal staat. Midden op de grote markt is de finish, wat een feest!!!

Finish; het besef

En dan, na iets minder dan 5,5 uur, sta je ineens stil.. Rare gewaarwording na al die inspanning. Vreemd genoeg voel ik me prima en nog vol energie. Een terrasje in de zon met mijn moeder maakt daar snel verandering in, zeker met het nieuws dat de jongen in de tunnel inderdaad overleden is. Blijkbaar is hij gevallen toen hij zijn bidon wilde pakken om te drinken. Gatver, zo kan het dus gaan..

Met een dubbel gevoel, waarbij het genieten toch nog wel lukt, lopen we een laatste rondje door Antwerpen. Wat een superervaring, ook al zal het beeld van de jongen nog wel even op mijn netvlies staan..